beşyüziki

Sayın Canonat, şayet bu tahtalarla, üzerlerine hal-i-hazırda oynadığınız lastikleri yapıştırarak, tüm hayatınız buna bağlıymış gibi bir dikkatle, yeteri kadar, bizzat oynarsanız, kanaatimce, bu deneyimler vasıtasıyla sualinize mümkün olabilecek en doyurucu karşılığı almış olacaksınız. O vakit bu cevap, başkalarının kişisel deneyim, teknik icra- hassaslık düzeyi ve fiziksel yapılarından kaynaklanan yorumların aynasında çarpılmış, ilaveten, kuvvetle muhtemeldir ki, zihinlerine de doluşmuş malumatların bayat çorbasının yağıyla yağlanmış bir cevap olmayacak; öğrendiğiniz, başkasının size bir takım malumatları aktardığı bir düzeyi aşıp, var saymaya yer bırakmayan, sizin direkt kendi deneyiminizden kaynaklanan bir öğreniş olacaktır. Şayet başka bir dala atlayıp, bu tavsiyenin icab ettirdiği teşebbüste bulunmanın maddi yükünden dem vuracak olursanız da sizi anlarım. Ne yani, bu tahtaların her biriyle ayrı ayrı oynamam mı gerekiyor? Evet; aralarındaki farklılıklar konusunda deneyim kazanma talebinizin yoğunluğu kadar evet. Peki ,internette bu konuda zaten var olan malumatları okumak dışında başka ne yapılabilir? Sabır; pandemi rahatlayınca kulüplere gidip, orada bu ekipmanları kullananlardan rica edip, üzerlerine muhtemelen oynadığınızdan farklı lastikler yapıştırılmış olsa da, en azından ''iki vurup'', bir fikir, epey bulanık da olsa bir deneyim elde etmek mümkün görünüyor.

Merhaba sayın Canonat, anlattığınıza bakılırsa, doğrusu lastiklerinizi mükemmel yapıştırmışsınız. Dediğiniz gibi, yapıştırıcı tamamıyla şeffaflaştıktan sonra yapıştırma kıvamına gelmiş oluyor, gayrı yapıştırabiliyorsunuz. Bu aşamada 5 dakikayı da geçebilirsiniz. Pekii, ya ne kadar geçebiliriz? Tecrübem uyarınca 5, 10 dk. gibi süreler makul. Muhtemelen daha da beklenip de yapıştırılabilir. Lakin, demir de tavında dövülür. Şu an da çok iyi olmasına sevindim. İlerde gerekirse de tekrar yapıştırabilirsiniz. Kendim yapıştırırken, yapıştırıcının kuruyuşu sürerken, süngerin üzerine kırıntı, minik çöp vesaire gibi, yapıştırdıktan sonra, lastikle tahta arasında kalıp, kalınlık yapacak, yüzeyin düzgünlüğünü etkileyecek, vuruş anında topun yönünün değişmesine tesir etmesi muhtemel, herhangi bir şey düşüp düşmediğine dikkat ediyorum. Şayet düşmüşse, bunu, parmağımı kullanmadan, bir toplu iğne veya bir kartonun sivri köşesi yardımıyla, mümkünse yapıştırıcılı yüzeye dokunmadan, parçacığı alıyor veya kenara fırlatıyorum.

Doğrusu bu konu başlığının, yukarıdaki malumatın menşei konusunda bir miktar aydınlığı hak ettiği kanaatindeyim. Şu an dünya üzerindeki kuvvet derecesi en yüksek turnuvayı, olimpiyat ortalamasını da zaten bir hayli geçik olan Çin Simülasyon Şampiyonasını çatır çatır kazanmış Zhou Qihao'nun, neden olimpiyat takımına seçilmeyeceği konusunun burada yer alması, doğrusu gayet hoş, merak uyandırıcı ve zenginleştirici olurdu. Hele de bırakınız Zhou'yu, Simülasyon turnuvasının sonuncularından bile bir takım çıkarsanız, bu takım neredeyse yine de olimpiyatlarda başa güreşecekken...Neden, neden Zhou birinci olduğu halde olimpiyat takımında yer almayacaktı? Neden seçilmeyecekti, neydi buna mani? Takım seçme kurulunun dünyanın nasıl olması gerektiğine dair beklenti ve hayallerini mi yıkmıştı? Nedir bilmediğimiz, nedir buradaki gizem? Ancaaak; ''BİLE''!.. Cümleye ''bile''nin eklenmiş olmasıyla şimdi her şey başka; bambaşka. Bırakalım Zhou'nun olimpiyat şampiyonu olmasını, Çin Olimpiyat takımına BİLE seçilmeyecek...''Siz bırakın en üstü, o Zhou var ya, en alta, Çin olimpiyat takımına bile seçilmeyecek'' gibi anlıyor, bir hoş oluyorum... Uzun lafın kısası, ne gam! Seçiciler olimpiyat takımına Zhou'yu seçmiyorlarsa bile bu başka bir şey. Zhou Qihao çatır çatır şampiyon oldu. Çattır çatır. Videoları orada. Şampiyonluğunu ve müthiş oyununu kutluyorum! Siz de buyurunuz, siz de kutlayınız. Devamlılığı olan oyuncular, devamlılığı olmayan oyunculardan başka bir şey değildirler. Devamlılığı olan şey, kendini devamsızlık şeklinde gösteriyor. Devamlılığı olmamak yakınılacak bir şey değil. Geleceği kimse bilemez.

Bir allround canavar. Waldner'ı hatırlatmıyor değil. Oyun yaratıcılığı, hassasiyeti, cesareti, hızı ve beklenmedikliği tavanda. Fiziği ve topraklanması çok iyi. Şu an, günümüz masa tenisinin en ışıltılı temsilcisi. 24 yaşında olduğunu okudum. Nispeten geç bir parlama ama ne gam! Bu simülasyon oyunlarında bir bakıma çatır çatır dünya şampiyonu oldu. Çattır çatır! Belli bir sarf edişten sonra enerjisi hala yeterince çabuk tazeleniyor gibi görünüyor. 3-4 yıl daha adını en üstte daha çok duyacağız. 28'e gelince ise bir tık oluyor. Zira 28, 4üncü 7 demek ve insan yaşamında bu 7 yıllık dilimler ziyadesiyle önemli. Hücreler değişiyor ve daha pek çok şey oluyor; bu 7 yıllık dilimler, ''tık'' ların attığı, fiziksel ve enerjetik değişikliklerin olduğu dönemler. 28 olunca da en üst düzeyde kapışabiliyor ama artık şampiyon olmak en üst düzeyde mikro farkların belirleyici olmasından ötürü çok daha zor görünüyor.. Belki Zhou olabilir. Olmasa da ne gam! Zhou, muhtemelen olimpiyat şampiyonu olacak. Zhou'nun antrenörü Liu Guozheng' in de bu muzaffer oluştaki payını, ilaveten, zeka, anlayış, mütevazilik, güç ve güven vericiliğini anmadan geçmeyelim.

Bu turnuvada günümüz dünyasının şu andaki en üst düzey oyuncuları bulunuyor. Ma Te ve Liu Fei'nin karma çift maçları, masa tenisi, sipin ve kesmeci severlerin ziyadesiyle lezzetyab oluşlarına vesile olmasının yanısıra, masa tenisini çalışma ve öğrenme bahislerinde de ders olarak okutulacak, derinlemesine mütalaa edilecek evsafta. Ma Te ve Liu Fei'nin bu turnuvada bize gösterdiklerinden sonra, yeni plastik topların getirdiği sipindeki azalmanın, kesmeciler için nasıl dezavantaj olduğu bahis ve yakınmalarında kül bırakmayanlardan, kesmeciliğin bittiğinden dem vuranlardan ve diğerlerinden, şimdi şu bir tek sesin geldiğini duyuyoruz: .......Tıs. Lakin elbette teke tek karşılaşmalara oranla, birbirleriyle uyumları, müthiş ayak çalışmaları, sipincilikleri, zamanlamaları, müthiş mesafe duyguları, mütevazilikleri ve de o güzelim adanmışlıklarıyla, Liu Fei ve Ma Te'nin etki ve yeniciliğinin miks maçlarında bir hayli artmış olduğunu da göz ardı etmeyelim. Miks maçında bu iki en üst düzey kesmecinin, hem birbirlerinin oyununu nispeten daha iyi hissedip okumak için, hem de vuruş yaptıktan sonra toparlanıp, sonraki topa karşı sağlamlaşmaları için biraz daha zamanları oluyor. Uzaktan oynuyor olmaları, kendilerine zaman kazandırmanın yanısıra, topu iyice düşürüp, gerek uzun pütür, gerekse lastikle, hem nalına hem mıhına, şöyle iyice bir kökleyerek kesmelerine elveriyor. Videoda arada bir görünen antrenörleri, boşuna ikide bir ''kökle; yana doğru kökleyerek kes'' işareti yapmıyor. Bahis konusu ''plastik toplardaki sipin azalmasının etkisi''nin ilacı kör kör gözüm parmağıma ortada, daha çok sipin yapmak.

Eğer konu, gösterilen hassasiyet ile esasını giderek kaybediyorsa, bırakalım kaybetsin. Apaçık ki; dikkat ve hassasiyet arttıkça, berraklık ve anlayış artıyor; kendimizle ve konumuzla olan bağlantımız artıyor; esas, daha da esaslı hale geliyor. Yazı, yazılıyor ve orada duruyor; kimseye bir şey yapmıyor. Okuyup okumamak, yarıda bırakmak, sana kalmış. Eğer bir şey oluyorsa, bunu kendine sen yapıyorsun. Bunun sorumluluğunu al, ya da alma; ama bu böyle. Kendine bunu yapan sensin. Gözlerini yuvalarında oynatıp, ekrana yönelten... Zamanı da boşa harcayamazsın; sahibi değilsin ki. Sen ne yaparsan yap, o geçiyor. İlaveten; 09C yorumlarınız için teşekkür ederim. Keyifle okudum, lezzet buldum. Artık foruma yazmayacağım; son yazım bu. Şimdiye değin paylaştıklarımız için teşekkür ederim.

''Masaya uzak oynamak isteyenler için ıygun değil, uzaklaştıkça güç ve spin giderek azalıyor'' cümlesinin başında ''09C'yi bekhendde kullanırken'' olsa, hele de konu başlığı ''Dignics 09C bekhendde'' olsaydı, şüphesiz o vakit, bendenizde Wang Xi'nin lastiği forhendinde, uzak mesafeden muvaffakiyetle kullanması örneğini verecek takat kalmazdı. Doğrusu, metinle ilgili kendi dikkat eksikliğimi kabullenmektense, konunun metinde yeterince net ifade edilmemiş olduğunu dile getirmenin daha kolay geldiğini gözardı edemeyeceğim. Ancak bu bekhendte kullanım bahsi metinde yeterince net ifade edilmiş olsa, zaten o vakit forhend kullanım örneğinin ortaya çıkmasının da önü daha baştan kesilmiş olacaktı. Ayrıca, bu Wang Xi örneği belki de ondan sonra, lastik forhendte kullanınca da şöyle şöyle oluyor şeklinde eklenecek, bu gayet münasip olacak, bahsi pekala pekiştirebilecekti. Heyhat! Böyle bir durumda Dignics yerine bekhendde 2.1 mm. Tackiness D kullanılıp, onunla güçlü spinler yapana kadar idman yapılırsa, oluşulan halde Takines çıkarılıp yerine 09C takıldığında sipinler gerçekten çok etkili hatta korkunç, çok korkunç olacaktır. Bu ''old school'' yöntem, Dignics'le değil ama başka lastiklerle, defalarca denenmiş, nice muvaffakiyetlerin ardındaki zorlu yöntem olarak sarsılmaz yerini muhafaza etmektedir. Sipinler çok etkili olmaya başladıktan sonra da gayrı Takines'le vedalaşır, Dignics veya artık neyse onunla devam edersiniz, lakin önce değil. Kendi açımdan size hitab etmek için kullandığım Psycospin mükemmelen işe yarıyordu, hala da yarıyor. Yeni bildiriminizi ise, size hitap etme seçenekleri bakımından, vuku bulan bir zenginleşme addetmemek için hiç bir neden göremiyorum. Lakin, burada, pratik yazışma koşullarında, bu isimlerden yalnızca birini kullanmak benim için fazlasıyla kafi . Forumda başkalarının da bana hitab etmeleri için gereken bir isim hal-i-hazırda zaten mevcut, bu isim de işini mükemmelen görüyor. Bu konuda bir değişikliğe gitmeyi, bu konuda açılmayı ya da alternatifler sunmayı lüzumlu bulmuyorum. Kısmet, belki bir gün karşılaşır, tanışırız. Hamiş: Oralarda eskilerden Hakan Yener vardır; bekhend sipinleri de iyidir hani.

Sayın Psychospin, doğrusu yukarıda kaleme aldığınız satırları okumamı müteakiben, içimden, size ''geliniz, bunu bir de Wang Xi'ye anlatınız'' demenin geçtiğini ifade etmek istiyorum. Ne demek istediğimi sözcüklere dökmektense, bu kez sizi Wang Xi'nin son maçlarını izlemeye davet etmekle iktifa edeceğim. Xi, lastik çıktığından beri forhendinde 09C kullanıyor. Tahtası da Joo Se Hyuk.

64 az daha hızlı. 80 az daha sipinli. Bununla beraber tekniğiniz iyiyse, her iki lastik de rahatça yekdiğerinin ikamesi olabilir. Düşünmeden, elinizin beğendiğini alın. Hangisi olsa olur. Lakin düşünmeden diyorum, zira düşünürseniz derhal sorun çıkar. Lastikler sorunlu olduğu için değil; sorunu zihniniz çıkartır; 80'i seçseniz, özellikle mağlubiyet yaşadıktan sonra, 64'ü mü alaydım da yok, 64'ü seçseniz vay 80'i mi alaydım'a koşmak pek mümkündür. Bu, zihnin kendisinin yapısından kaynaklanır. Bu başka bir bahs. Birinci Lig veya Süper Lig oyuncuları düzeyinde değilseniz, 64 kullanacaksanız, kontrol için Tahtada Off-, en çok Off'a çıkınız; Off+ kendini sabotaj olabilir. Zira gelen topa raketi tutsanız dahi yapısı gereği Off+ topu çok ırağa fırlatacak, pek çok durumda sizi bunu kompanse etmek zorunda bırakacaktır. Eliniz, bileğiniz, tekniğiniz bu denli nitelikli mi, buna ihtiyacınız var mı; takdir sizindir. Deneyim, yerinde takdirin biley taşıdır. Deneyimi az olan oyuncuların, başlangıçta, oyun seviyelerine göre insanı tebessüme, bırakın tebessümü kahkahalara boğacak derecede hızlı tahta ve lastik kullandıklarına çok sık rastlıyoruz. Elbette ki bu başlıbaşına başka bir bahs ve bu bahsi açmanın yeri burası değil. Ekseriyetle masaya yakın oynuyorsanız, 64'ün, hatta 80'in de 1,9 mm. sini de dikkate almak yerinde olabilir. Böyle bir tercihin getirebileceği kontrol farkı, pek çok oyuncu için muazzam derecede büyük ve belirleyici olabilir. Olmuştur da. Elbette bu oyun tarzına bağlı bir bahs. 64, rakibin sipinlerinden daha az etkileniyor. Bu yönde bir rahatlık istenirse 64'e koşmakla ekmeğimize yağ sürmüş oluruz.. 80, bu bakımdan birazcık daha keskin.

Bir yandan da aferin bana ki, ilk videodaki çalışmayı, aynı çalışmanın elde raket olmadan yapılan bir versiyonu da dahil olmak üzere, gençken, kah bir grupla beraber, kah evde yalnız, ayna karşısında veya gölgeme bakarak defalarca tecrübe ettim ve dahi böyle çalışmalara müşahede de ettim. Yöntemin ziyadesi ile faideli olduğunu ifade etmek istiyorum. Bu yöntemin, Masa Tenici haricinde, envai çeşit savaş sanatlarında, güzel sanatlarda, enstrüman çalmada, boksta, dansta, uzun lafın kısası başka disiplinlerde de rastladığımız bir yöntem olduğunu keyifle hatırlayalım. Form oturtmadır bu; form oturtursunuz. Formu nereye oturtursunuz, nereye olacak, elbet beden-zihninize. Beden-zihninize, sisteminize formu tekrar ederek oturtursunuz, inkişafınız nisbetinde de, beden-zihin, ihtiyaç hasıl olduğunda düşünmeye hacet kalmadan bu formu kendinde belirtir. Mesela savaş sanatlarında bir tekniği iyi yapabilmeye başlamak için 10.000+ tekrar yapmak gerektiği söylenir. Bu öyle işkembe-i kübradan bir atış değildir. Böyle yapılırsa, bunun işe yaradığı tecrübeyle sabit olduğundan söylenmiştir. Kendimizi kandırmanın bir yararı olmaz. Ustalaşma, kaliteli, şuurlu, içten tekrarları gerektirir. İlaveten böyle çalışıyor olmanın sonradan anlaşılacak, hayatın başka alanlarına da tesir eden, tasavvur etmenin mümkün olmadığı başka getirileri de vardır. Bunları önceden söylemenin yararı olmaz, bilakis zararı vardır. Öğrenme, deneyimleyerek olur. İlk videodaki yöntem: 1- Gerçek bir rallide gidip gelen topla uğraşmaya enerji yatırmayı ve bunun getirdiği gerginliği ortadan kaldırıyor. Bu sayede enerjimizin tamamını yalınızca formu tekrar etmeye yöneltebiliyoruz. Böyle yapış, beden-zihnimizin çalışılan formu daha rahat içip, özümsemesini, giderek daha incelikli düzeltmeleri yapabilmesini sağlar. Sürecin tüm aşamalarında tam olarak mevcut olmaya başlarız. Çalışırken görsel bir uyaran ( rallideki top) olmadığından, tüm dikkatimizi formu uygulayışımıza verebilir; öğrenmemiz için kendimize alan açmış oluruz. Bu, sonradan, gerçek ralli sırasında ortaya çıkışlarla işe yarar ve sınanır. Deneyim arttıkça, farklı formlar, kombinasyonlar birbirine rahatça bağlanır. Şakır şakır oynamak kabil olur. Daha başka şeyler de olmaktadır lakin, bunlar da başka bir bahsin konusudur. 2- Çalışma bir grupla yapıldığında nispeten rahatlarız, ayrı düşmemişizdir, gruba dahilizdir. Benzer deneyimleri yaşayan başkaları da vardır. Bu rahatlama, öğrenmeyi kolaylaştırır. Rahatlayarak öğrenilenler sürprize ve yaratıcılığa daha kolay dönüşebilirler. Zira gerginlikle de öğrenebilirsiniz lakin böyle öğrenişin sürpriz ve yaratıcılığı yok ya da pek kıttır. Aslında özel olarak bir yöntem uygulayalım veya uygulamayalım, hayat içinde ilerlerken, yaptığımız en gözden kaçan şeyler de dahil, çay almak için bulunduğumuz yerden doğrulmak, bilgisayar başında boynumuzu nasıl tuttuğumuz, bir nesneyi nasıl uzattığımız, uzatılan bir nesneyi nasıl aldığımız ve diğer her şey... Neleri yapmayı tekrar ediyorsak, bu tekrarlar onları tekrar ettiğimiz ve tekrarları yapışımızın kalitesi nispetinde sistemimizde yer yapmaktadır. Bu, hem bedenimiz hemi de zihnimizle yaptığımız şeyler için geçerlidir. Yeri gelmişken Lao Tsu'ya atfedilen şu sözleri anmadan geçmeyelim: ''Düşüncelerine dikkat et, düşünceler sözlerine dönüşür, sözlerine dikkat et, sözlerin davranışlarına dönüşür, davranışlarına dikkat et, davranışların alışkanlıklarına dönüşür, alışkanlıklarına dikkat et, alışkanlıkların karakterine dönüşür, karakterine dikkat et, karakterin kaderine dönüşür.'' İkinci videodaki oyunu tecrübe etmedim. Buna rağmen canlı masa tenisine katiyetle değişmezdim; eminim. İki videoda da oyuncuların top olmadan oynuyorlarmış gibi görünmeleri, neden bu iki videonun aynı başlık altında mütalaa edilmelerine yol açtı? Zira videolarda bambaşka amaçlara yönelik bambaşka şeyler yapıyorlar. Hadi bir şey olacaksa da; ilk videodaki çalışmanın 2ncisindekini yapacak olana faidesi dokunur da, tersi olmaz. Bu bakımdan videolar arasında masa tenisi videoları olmaları müstesna, ortak bir yön yok; bulamadım. Lakin ortak yön bulamamış olsam da, bunun, videolardan ziyadesiyle lezzet bulduğumu ifade etmeme bir mani teşkil etmediğini de şuracığa ekleyeyim.

Hou Yingchao'nun bekhendinde 1,7-1,9 mm. Spectol kısa pütür var.

Hediyesi 6.52 ve 8.00

Sayın Timo Boll, işaretiniz için teşekkür ederim. Denileni yaptım ve videoyu Türkçe altyazıyla değilse de, Türkçe sözcüklerin olduğu bir alt yazıyla izlemeye muktedir oldum. Şimdi, dilerseniz gelin, bir lahza dikkatimizi, belgeselin otomatik çevirisinde ışıldayan şu bir kaç inciye yöneltelim: '' JO finale çıktığında bunun bütün takım için tekme olduğunu düşünüyorum.'' '' Persson: 11 yaşında benimle eğitim aldığında bile sahip olduğu yangını görmeliyim...'' '' Waldner: Birinciyi ters vuruşta döngüye almaya başladınız ve o sadece masanın yarısını bloke ederken, Jörgen masanın o yarısında serbest döngüye giriyor.'' '' Bu egzersizi sadece hangi inmeyi kullanmamız gerektiğini bilmek için yapıyoruz.'' '' Servislerimi kabul etmek her şey doğru geliyor. '' '' Takım finalini oynadığımızda Mikael ve Jo midemizdiler.'' '' Hastalarımdan yaklaşık 6-8 kilo vermiştim ve oraya kaydı.'' Bu otomatik çeviride, hani konu dışından şu örneklerin, bir piliç çevirme (chicken translation), bir içli köfte (sensitive meatball), bir karışık iskender ( alexander confused ) kalibresinde olmasa bile, keşfedilmeyi bekleyen başka incilerin de olması muhtemel. Sayın Timo Boll, evet, herkes İngilizce bilemeyebilir. ''Herkes İngilizce bilmeyebilir'' de denebilirdi, lakin denmemiş. ''Bilemeyebilir'' denmiş. Yani belki o kişi İngilizce öğrenmek istemiştir fakat öğrenememiştir; bu yüzden İngilizce bilememektedir. İmkanı, öğreteni olmamış, o dilin konuşulduğu ortamlarda bulunmamıştır veya kişi kendi başına nasıl öğrenebileceğinin yollarından dahi bihaberdir. Yahut bu kişi, İngilizce öğrenme yollarını bilse de, o yollara ulaşacak vaziyette değildir. Yahut öğrenme işi gözünde büyümekte, yahut bu bahiste güven hissetmemektedir. Böyle koşullarda, daha doğrusu böyle koşulların sonucunda o, İngilizce bilemeyebilir. ''Herkes'' diyor, bu sözcüğü dil içinde, cümlelerimizde kullanıyoruz, kullanalım da, lakin şunu unutmadan; gerçekte ''herkes'' yok, tek tek insanlar var. Yalnız doğar, yalnız ölürler bunlar. ''Herkes'' sözcüğünü, kavramını, bu tek tek insanları bir topluluk halinde adlandırmak için kullanırız. ''Orman'' gibi. Yakından bakınca orman yoktur. Yanyana, tek tek ağaçlar buluruz; yalnız onlar vardır, tek tek ağaçlar; ''orman'' yoktur. Sayın Timo Boll, Çevirmenlerden ve çevirmenlik müessesesinden istifade etmek müstesna, ortada İngilizce bilmeyen ve İngilizce yazanları anlamak isteyen biri varsa, o zaman, bir kere en önce onun açısından, onun İngilizce öğrenmesinin lüzumu tabak gibi ortadadır. Tabak gibi! İnsanlar kendi edimlerini yerine getirmek durumundadırlar. Birisi, bir başkasının edimini yerine getiremez. O da öbürününkini. Bir şeyi bilmemek, ayıp değildir. Bir şeyi bilmemek, çoğunlukla yanlış yorumlandığı gibi, alçaltıcı da değildir. Bir şeyi bilmemek, kişinin o konuda deneyimi olmamasıdır. Bilmemek ayıp değil, öğrenmemek ayıp, öğrenememek ise ayıp değildir. Çıplak gelip, çıplak gideceğimiz şu dünyada, şu ''ayıp/ayıp değil''i şimdilik bir kenara bırakalım ve bakalım...Ve ne görelim? Şunu görelim; öğrenmemenin götürüsünü. Şudur öğrenmemenin götürüsü: o istediğiniz her ne ise, onu yapamazsınız. Olmaz yani o iş, yapamazsınız. Mümkün değil. Biliyorsanız yapabilirsiniz, bilmiyorsanız yapamazsınız; olmaz. Olsun istiyorsam, yapayım istiyorsam, o vakit öğrenmem gerekir, başka yolu yoktur. Olsun isterdim; lakin, yok.

80'li yıllarda, üç dünya şampiyonası boyunca, Persson, Appelgren ve Waldner'lı İsveç masa tenisi takımı ve oyuncuların bu günden o yıllara bakışını içeren ziyadesiyle lezzetli, ilham verici ve her masa tenisi severin kendince nasipleneceği, soluksuz izlediğim, akabinde de, naçizane paylaşmak istediğim bir belgesel. İsveççe. Lakin videonun sağ alt köşesinde yer alan altyazı seçeneğine tıklanınca İngilizce altyazılar çıkıyor. Bu seçeneği İsveççe bilmesem de, videoyu helecanla izledikten sonra fark ettim.

Her çocuk biriciktir, getirdiği potansiyel henüz meçhuldür. Çocuğun ''bedensel ve zihinsel gelişimi'' için en çok ihtiyacını duyduğu şey sevgidir. Öyledir ki, çocuk yiyecekten bile daha çok, sevgiye ihtiyaç duyar. Bebekler gayet iyi beslense de sevilmiyorlarsa ölürler. Çocuk seviliyorsa, olduğu haliyle varlığının kabul görüldüğünü hissediyorsa sistemi rahatlar ve doğanın içsel programının rahatça işleyebileceği şekilde, daha iyi çalışır, büyür. Çocuk, sevgi, bakım ve desteklenmeye ihtiyaç duyar. Ancak yardıma ihtiyaç duymaz. Ona müdahale edilmemelidir. Yavrularını büyüten hayvanlar bu konuda ne de güzel örneklerdir. Çocuklar dünyaya geldiklerinde enerjileri yüzer haldedir, ileride toplumumuzda yaşayabilmek, iş yapabilmek için gerekli niteliklerden biri olan belli bir noktaya odaklanma, konsantre olma kaliteleri henüz yoktur. Bunu öğrenmeleri gerekir. Çocuk, konsantre olmayı şu ya da bu yolla, şartlara ve kendi eşsizliğince, az çok, biraz erken, biraz geç öğrenecektir. Eğer o çocuğa uygunsa, Masa Tenisinin de buna yararı olabilir. Veya başka bir yol. Burada mühim olan genellemeler veya ebeveynin ihtiyaçları değil, yalnızca ele alınan o çocuk, onun biricikliğinin icabıdır. İnsan yavrusunun veya insan şeklinde vücud bulmuş uçsuz bucaksız derinlikteki kainatın, doğanın, masa tenisi de dahil ne çeşit bir sistem olursa olsun, yetişkin insanın yaptığı hareketleri yapabilecek hale gelmesi için 3,5 yaşını geçmesi, 4+ yıl gerekir. Yukarda da yazılmış olduğu gibi, Masa Tenisine başlamak için 5-6 yaşını beklemek yerinde görünüyor.

Süngersiz kısa pütürler için Google'da short pips out topsheet diye arama yapınca süngersiz kısa pütür ticareti yapan kanallara bağlanmak pekala kabil. Bu bahiste, böyle bir ekipman edinme talebinde bulunan da olmamasına rağmen, süngersiz satılan kısa pütür olarak , gece ormanda tekbaşına, tipiye yakalanmış, dizboyu karlara bata çıka güçbela ilerlerken, karanlığın derinliklerinde, uzakta, birdenbire beliren minik, zayıf, sıcak sarı-turuncu bir kulübe ışığı misali, Butterfly'ın Orthodox adlı ürününü anmadan geçmek oluyorsa yani, buyrun, siz geçin, buyrun buyrun, siz geçin, geçin siz, ben biraz daha buralarda takılacağım, belki sonra yetişirim size demekle iktifa edeceğim...lakin elbet Sayın Liu'ya, konu başlığına yaptığı minik tashih dokunuşu için teşekkür ettikten sonra.

Merhaba Sayın Liu, evvela kendimi, işbu konu başlığını kendim yazmış olsa idim, bu fiili ''OX Lastiğine Sünger Yapıştırmak'' yerine ''OX Lastiğe Sünger Yapıştırmak'' şeklinde ifa edeceğime dair bir hayli kuvvetli bir zanna kaptırdığımı ifade etmek istiyorum. ''OX Lastiği'' diye bir lastik olmadığı, ''OX Lastik'' olduğundan, daha doğrusu ikisi de olmadığından, ama olup bitenin ifadesinin yazdığımız dildeki doğru kullanma şekli bu olduğundan, basbayağı ''OX Lastiğe Sünger Yapıştırmak'' yazar; hatta tam da bunu yaparken, muhtemel ki, buna da bir tashih ekleyerek, başlığın ''Süngersiz Lastiğe Sünger Yapıştırmak'' haline gelmesine mahal verirdim gibi bir izlenimin de, dimağımda, bu bahsettiğim zanna, onun hemen peşi sıra ekleniverdiğini eklemek istiyorum...Şüphesiz, tabii ki, yerine ''Öküze Sünger Yapıştırmak'' yazmayacaksam. Sayın Liu, doğrusu sualiniz bende, ilk bakışta, biraz geç kalınmış bir sual izlenimi de uyandırmadı değil hani. Ne de olsa yapıştırmışsınız. Sizi yapıştırmak zorunda bırakan şartlardan da hiç bir bahs yok, doğrusu insan merak ediyor. Neyse, olan olmuş bir kere. Yapıştırmışsınız; deneyim kazanmışsınız. Deneyime yönelme ve deneyerek, yaşayarak öğrenmenin yerini ne tutabilir ki. Mesela sabır; ancak sabır edilerek kazanılır. Üstelik belki de, henüz yapıştırılmamış bir üst lastik ve süngere daha sahipsinizdir. Eyleminizin meyvesinin bir tasvirini, yapıştırdığınız lastiğin net bir fotosunu sunsanız, doğrusu, kendimin de bu alandaki deneyimlerinden hareketle, bu konu üzerinde, naçizane, belki bir şeyler paylaşabilirdim. Oysa şimdi, böyle bir tasvirden yoksun, bu bahisle ilgili şunları kaleme almakla iktifa edeceğimi bilmenizi isterim: Bir - Süngerle üst lastik arasında hava kabarcığı olmaması mühim. Yuuçüyb'de lastik yapıştırmayla ilgil bol bol video var. İki - ''normalin dışında bir işlem gerekli mi'' diye sormuş, buradaki normalin ne olduğunu da hiç açmamışsınız ama lastik yapıştırma işi, dahası bir işin nasıl yapılacağı bahsinde şu örneği vermek isterim: Veznedarlara bakınız. Sayın Liu, veznedarlara bakınız; bakınız onlara, parayı nasıl sayıyorlar. Onların para sayarken ki hallerini dikkatle zanıyınız. Dikkatle zanıyınız onları, nasıllar para sayarken. İşte, şimdi yapıştırma işine, veya her ne ise koyulduğunuz işe, siz de aynen böyle koyulunuz.

Sato'nun forhendinde Double Happiness Hurricane 3, nam-ı diğer Haşüç var. Bekhendinde de orta pütür diyebileceğimiz Nittaku Knuckle Do. Hediyesi 4.37'de, Hina 'nın Satomi'ye bakışı.

Falck'ın forhendinde sünger kalınlığı 2 mm. civarı kısa pütür var. Hediyesi 1.08. Kesmecilerin, hele de uzun pütür kullananların, onlara gelen sipinksli toplardan bir hayli ekmek yediklerini görüyoruz. Ekseriyet düz lastikle oynandığından, kesmeciler de bu tip ekipmanlara karşı oynamaya ''alışkın'' oluyorlar. Lakin rakip kısa pütürle oynuyorsa işler değişiyor. Sipinks ve sipinksin dozunun masa tenisindeki çeşit, kalite ve ehemmiyetine dair ne de enfes örnekler var. Pro defansçılar özel olarak kısa pütüre karşı kesme çalışıyorlar mı bilmiyorum. Karşılaşmaları muhtemel böyle rakipleri var ise, kesmeciler için kısa pütüre karşı oynama antremanları yapmak elzem. Zira mesela şöyle olabiliyor : He Zhi Wen'in forhendinde 2.0 mm. kısa pütür var, Gionis bekhend 1.1 mm. Feint Long 2, tahta Korbel. Pekii ya hücum oyuncuları, onların da kısa pütüre karşı antrenman yapmaları?...O da elzem; hemi de başka bir başlık altında mütalaa edilesi.

Ağır raketle düzenli talimler yapmaktansa, her zaman kullandığım raketle oynamaya devam edip, üzerine bedenin kalanına yönelik çalışmalar yapmanın taraftarıyım.

Ağır raketle talim yapıldığında kas ve sinir sistemi, beden-zihin, ağır raket kullanımı içinde şartlanmaya, ona uyumlanmaya başlar. Müteakiben, asıl oynanılan ekipmana geçildiğinde ise ağır raket kullanımının getirdiği yük ve gerginliğin eksikliği, bir rahatlama ve hafiflik olarak duyumsanır. Yeterince idman yapıldığında haliyle, hız ve güç icab ettiren vuruşların daha kolay ve rahat yapıldığı hissedilebilir. Bununla beraber ağır ekipmanla güce yönelik çalışmak, topa, letafet gerektiren dokunuşları yapmak için gereken hassasiyet açısından da bir dezavantajdır. Eski deyimle ''elimizi bozabiliriz''. Ağır ekipmanla güce yönelik çalışmak, servis, kısa bırakmalar, çizgiye oynamalar, itme, bazı blok ve yumuşak düz vuruşlar yapmada bir his ve takdir kaybı, bir küntlük olarak deneyimlediğimiz, çoğunlukla farkında bile olmadığımız bir değişikliğe de yol açar. Deneyim, anlayış, top ve vaziyet okuma arttığında da, bunun azımsanmayacak derecede sayı kaybına, başka bir deyişle kazanmamaya yol açtığı görünür hale gelir. Ağır ekipmanla talim yönteminin kullanımına voleybolcu, basketçi ve atletlerde rastladığımız gibi savaş sanatlarında mesela kılıçla çalışanlarda da rastlarız. Burada da normal kılıçtan bir hayli ağır tahta kılıçlarla uzun süre kesme formları çalışılır. Yeterince çalışıldığında normal kılıcı hızlı ve rahatça kullanırsınız. Kolları, başları birbiri ardına rahatça kesip koparacak, bir bedeni tek vuruşta omuzundan kasıklarına kadar ikiye bölecek evsafa gelirsiniz. Lakin bu tarz çalışmanın, size traş olur, mesela bir dupleks bıyık, mesela bir üçgen çene sakalı keserken getireceği faide doğrusu pek şüpheli; ne şüphelisi böyle bir faidenin olmadığı bilakis apaçık, kabbak gibi ortadadır. Normal raketimizle oynamayı sürdürerek, tenis, basket ve ağır raketle oynamaktan kaçınıp, yerine, kafatasımızla kuyruk sokumumuz arasında omurgamız çevresindeki ve merkeze yakın kaslara, bunların yanısıra özellikle leğen kemiği ve bacak kaslarına yönelik çalışmalar yaparsak ekmeğimize yağ sürmüş oluruz. Bu alanda da kullanılabilecek pek çok sistem, bir hayli teknik var. Uygulanırsa bundan ekmek yenir, uygulanmaz ise de yenmez. Masa tenisinde muzaffer oluş, güçlü olmayı ve gücü kullanmayı gerektiren hünerler kadar güçlü olmamayı ve gücü olabildiğince az ve hiç kullanmama hünerlerini de gerektiriyor. Muzaffer oyuncuların oynayışları tetkik edildiğinde görürüz bunu, bu kabak gibi ortadadır. İlave etmek istediğim bir diğer husus ise, salon duvarlarında kullanılmış olan renkler, daha doğrusu tonlar. O salonda bizzat bulunmadan, elbet videodan görebildiğim kadarıyla, kastettiğim asıl mesele- düzeltiyorum, husus, bende kalan bir izlenim, salon duvar boyası için seçilmiş olan tonların, topun hareketlerini RAHATÇA görmeme elvermediği izlenimidir. Masa tenisi oynanan yerde kah oynayanlar kah da izleyenler için topun rahatça görülebiliyor olması olmazsa olmazdır. Şimdiye değin bir hayli yer ve zamanda dikkatimi celb etmiş olan bu husus burada bir kerre daha karşıma çıkmışken, her ne kadar bunun üzerine bir-iki kelime etmeden geçemeyeceğimi hissediyor olsam da, bu kez tercihimi, bu hissi fark edip, bu hissi izleyen tepkiyle de işbirliği yapmayıp, enerjimi ona vermemek yönünde kullanıyorum. Böyle yapmanın da beni satırlarımı nihayete erdirmeye getirdiğine müşahade ediyor, bunu açık yüreklilikle kabullenmiş bulunuyorum.